Αυτό Θέλω Μόνο....

Καλησπέρα ή καλύτερα Καλημέρα.

Σήμερα είναι από εκείνα τα βράδια που αναπολώ και ψάχνω αιτίες. Εκείνα τα βράδια που αργούν πολύ να ξημερώσουν. Λες και οι δείκτες του ρολογιού διστάζουν. Το αίσθημα του παγωμένου χρόνου με έχει κατακλύσει το τελευταίο καιρό. Οι μέρες που περνούν με κάνουν να αναρωτιέμαι σχετικά με τη συνέχεια, για το τι θα ακολουθήσει. Με κάνουν να αναρωτιέμαι αν θα μπορώ να πάω παρακάτω, να προγραμματίσω και να οργανώσω. Μοιάζει με μοιραία τιμωρία αυτό που ζούμε. Σα μια καλοσχεδιασμένη παγίδα από κάποιο κακό τζίνι που θέλησε να μας διδάξει κάποια σημαντική αλήθεια της ζωής. Με τρομάζει αυτή η σκέψη αλλά όσο περνούν οι μέρες αποκτά όλο ένα και μεγαλύτερο χώρο στα στενά του μυαλού.

Για να ξεφύγω σκέφτομαι εικόνες χαρούμενες. Εικόνες από το παρελθόν και τις φέρνω στο παρόν με την ελπίδα να γίνουν και μέλλον. Σκέφτομαι όσα έκανα, όσα ήθελα να κάνω και δε τόλμησα ποτέ. Με χαλαρώνουν οι σκέψεις αυτές από την αίσθηση του παγωμένου χρόνου, αυτής της αέναης αναμονής μέσα στην οποία κλείσαμε τους εαυτούς μας. Δεν είναι το σπίτι που δε μας χωρά αλλά η συνειδητοποίηση των όσων είχαμε κάνει και όσων δε κάναμε.

Θέλω να τρέξω. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, θέλω να τρέξω, να το βάλω στα πόδια για να ηρεμήσει το μυαλό. Θέλω να νιώσω την αντίσταση του αέρα στο πρόσωπό μου, να νιώσω τη κίνηση στο σώμα μου. Να νιώσω αυτή την επιτακτική ανάγκη για οξυγόνο, αυτή τη κούραση που δίνει το μεγαλύτερο αίσθημα ευεξίας.

Θέλω τη συντροφιά των φίλων μου. Θέλω να τους δω και να τους αγκαλιάσω. Να τους μαρτυρήσω πόσο πολύ τους αγαπώ και πόσο μου έχουν λείψει οι στιγμές μας. Να τους ζητήσω συγγνώμη για τη παραμικρή παρεξήγηση που μπορεί να συνέβη μέχρι τώρα και τους φιλήσω σταυρωτά κάνοντάς τους μια σφιχτή αγκαλιά. Να τους πάρω αγκαζέ και να περπατήσουμε στη παραλία βλέποντας το Λευκό. Να κάτσουμε για καφέ σε κάποιο παλιό στέκι από τότε που ήμασταν φοιτητές, να παίξουμε επιτραπέζια και να γελάσουμε μέχρι δακρύων. Να πιούμε ζεστή σοκολάτα και φάμε λαχταριστά κρουασάν με γέμιση κρέμα πατισσερί, σε εκείνο το στέκι που θυμίζει γαλλικό καφέ αλλά μετρά μόλις λίγα βήματα από την Αριστοτέλους. Να πάμε για φαγητό σε κάποιο όμορφο εστιατόριο, να δοκιμάσουμε όλοι από τα πιάτα των άλλων. Να πάρουμε εκείνο το κρασί που σας αρέσει. Να τσουγκρίσουμε. Να μαζευτούμε για ταινία, για γενέθλια και να φτιάξω το γλυκό της βραδιάς. Θέλω να βγάλουμε φωτογραφίες με γκριμάτσες και να σας περιγράψω αστείες στιγμές από το σχολείο.

Θέλω τις οικογενειακές μας στιγμές. Να στολίσουμε το δένδρο όλοι μαζί, να τυλίξουμε δώρα και να γράψουμε το όνομα του παραλήπτη. Να γεμίσει το σπίτι με μυρωδιές από κανέλα και άχνη ζάχαρη αναμειγμένη με φρέσκο βούτυρο. Να στολίζουμε κάθε γωνιά του σπιτιού. Να δεχόμαστε επισκέψεις και τις καλωσορίζουμε με τόσα καλούδια. Να μετρήσουμε αντίστροφα για να υποδεχθούμε αγαπημένοι τη νέα χρονιά. Να βγούμε στο μπαλκόνι να δούμε τα πυροτεχνήματα της πόλης. Να φωνάζει η γιαγιά να βάλουμε μπουφάν. Να μοιράζουμε τα δώρα και τα ξετυλίγουμε με προσμονή και λαχτάρα. Να πάμε στην εκκλησία, να πάμε στους χαιρετισμούς, στον επιτάφιο και έπειτα στην Ανάσταση. Να κάνουμε κόντρα με τα κόκκινα αυγά. Να μας απειλεί κάθε χρόνο ο μπαμπάς πως βρήκε το καλύτερο αυγό και να βγαίνει αμέσως νοκ άουτ. Να τρώμε για πρωινό τσουρέκι με μερέντα. Να μαζευτούμε σε γιορτινό τραπέζι, εμείς και εμείς. Να βγάλουμε τα καλά σερβίτσια και απολαύσουμε το φαγητό από τα χέρια της μαμάς. Να κάνει πρόποση ο μπαμπάς και να γελάμε οι νεότεροι από την ασυνεννοησία των μεγαλύτερων. Να κάνουμε οδικά ταξίδια έστω σε γνωστούς προορισμούς και να παίζουμε εκείνο το ξεχασμένο παιχνίδι με τις μάρκες αυτοκινήτων ή με την εναλλαγή από τραγουδιών στο ραδιόφωνο.

Θέλω να συγκινηθώ από εκείνες τις απλές χαλαρές στιγμές. Θέλω να τριγυρίσω μέσα στα στενά δρομάκια της πόλης. Να κάνω βόλτα στα μαγαζιά και να δοκιμάζω ό.τι μου γυαλίσει. Ρούχα, τσάντες, παπούτσια, να προβάρω καθετί. Να μπω σε κάποιο από αυτά τα φινετσάτα αρωματοπωλεία της πόλης και να μυρίσω κάθε άρωμα. Να μπω σε κάποιο μεγάλο βιβλιοπωλείο της πόλης, να χαθώ στη μυρωδιά του φρεσκοξυσμένου μολυβιού, να διαλέξω όμορφα τετράδια, αφού περιπλανηθώ με τις ώρες στους διαδρόμους του. Να πάρω στο χέρι ζεστό τσάι ή σοκολάτα κι να διασχίσω τις κεντρικές λεωφόρους της πόλης. Να βρεθώ απρόσμενα σε υπαίθριες αγορές και να αγοράσω μικροπράγματα πιστεύοντας ότι θα μου φέρουν γούρι. Να κοντοσταθώ στο πάγκο με τα φθηνά βιβλία, να αγοράσω κάποια συλλογή ποιημάτων, Καβάφη ή Καρυωτάκη; Προσδοκώντας πως θα μάθω κάποια αλήθεια της ζωής ή έστω να συγκινηθώ με τις εικόνες ενός ποιήματος.

Θέλω να περπατήσω στη παραλιακή το σούρουπο κρατώντας ένα δροσερό ρόφημα και ατενίζοντας το μπλε του ουρανού και της θάλασσας. Να νιώσω το αίσθημα του δροσερού αέρα και να καταλήξω στον Όμιλο και πίσω ξανά για το Λιμάνι. Να αράξω κάτω από το Λευκό, να φάω παγωτό φράουλα σομπρέ από το γωνιακό ζαχαροπλαστείο. Να ακολουθήσω τη γνωστή διαδρομή πλάι στο Θερμαϊκό, μασουλώντας ξηρούς καρπούς. Να σταθώ στη ξύλινη προβλήτα με θέα τη θάλασσα και τις αιωρούμενες ομπρέλες και να αγοράσω μαλλί της γριάς και να το μοιραστώ με κάποιον που αγαπώ.

Θέλω να ξενυχτήσω σε αυτή τη πόλη, να αναρωτιέμαι πως γίνεται να απολαμβάνω τόσο τη βαβούρα της τη μέρα όσο και την απόλυτή της σιωπή το βράδι. Να αργήσω να γυρίσω σπίτι και επιστρέψω με το πρώτο χάραμα. Να σταθώ με τη καλύτερη παρέα σε μέρη με τη πιο όμορφη θέα της πόλης. Να μυρίζει νυχτολούλουδο. Να λέω βλακείες και να κάνω όνειρα. Να γελάω με τη ψυχή μου χωρίς το φόβο ότι κάποιος θα με παρεξηγήσει. Να μιλάμε με τις ώρες ή να σιωπούμε λέγοντας περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Να μοιραστώ ένα μυστικό. Να πιώ μπύρες  και να φάω βρώμικό από τη καντίνα στα σφαγεία μετά από τη συναυλία του Πασχαλίδη. Να πάω θερινό σινεμά που τόσο αγαπώ, πάντα με τη καλύτερη παρέα. Να κάνω απρόσμενα κι ίσως ανούσια κομπλιμέντα χαρίζοντας χαμόγελα σε ανθρώπους που συναντώ καθημερινά ή έστω τυχαία.

Θέλω να πάω στη θάλασσα, να περπατήσω στην ακροθαλασσιά και να νιώσω τη βρεγμένη άμμο στις πατούσες μου και τον αφρό από τα κύματα. Θέλω να αντικρύσω τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα και να δω την ανατολή του ηλίου. Θέλω να κάνω νυχτερινό μπάνιο και να αποκοιμηθώ σε μια σκηνή το ξημέρωμα έχοντας διαβάσει κόμιξ με το φως ενός φακού. Να με πάρει ο ύπνος με τον ήχο της θάλασσας.

Θέλω να μείνω σπίτι από επιλογή κι όχι από επιβολή, για να ξεκουραστώ. Να λαχταρώ να εκμεταλλευτώ τον ελεύθερο χρόνο για να δω ταινίες και σειρές. Να νιώθω τυχερή που μπορώ να απολαύσω το νυχτερινό μου μπάνιο. Να με φροντίσω χωρίς βιασύνη. Να κοιμηθώ νωρίς αφού πρώτα προσευχηθώ χωρίς ταραχή και φόβο στη ψυχή.

Θέλω να περάσω ένα ολόκληρο βράδι στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, να ακούω μουσική στο κινητό και να διαβάζω. Θέλω να απολαύσω ένα ξημέρωμα στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, να δω τις πρώτες δέσμες φωτός να ξεπροβάλλουν από τις φυλλωσιές των δένδρων στο απέναντι πάρκο. Να ακούσω το πρωινό κελάηδημα των πουλιών αντικρύζοντας αυτά τα παραδεισένια και βγαλμένα από τη παλέτα του πιο ρομαντικού ζωγράφου χρώματα στον ουρανό. Να ακούσω το φρενάρισμα του πρώτου 29 σταματώντας στη στάση του απέναντι από το σπίτι μας.

Θέλω να κάνω διαδρομές με το αυτοκίνητο, έστω σα συνοδηγός, χωρίς να με νοιάζει η κατεύθυνση και ο προορισμός. Να είναι από εκείνες τις βραδινές περιπλανήσεις χωρίς σκοπό. Να κοιτώ τους φωτεινούς δρόμους και οι κολώνες με το κίτρινο φως να περνάνε αβίαστα μπρος από τα μάτια μου. Να νιώθω τον αέρα από το ανοικτό παράθυρο, κι ας ανακατεύονται τα μαλλιά μου. Να σιγοτραγουδάω με το ραδιόφωνο στο on.

Θέλω να ταξιδέψω με το νου και με τα πόδια. Θέλω καθετί ρομαντικό. Να νιώσω συγκινήσεις και να δω όμορφα θεάματα, να ακούσω ωραίους ήχους χαλαρωτικούς. Θέλω να αισθανθώ την απεραντοσύνη της ζωής με όλες μου τις αισθήσεις. Θέλω όλα εκείνα τα απλά και συνάμα σημαντικά αυτής της ζωής, υπενθυμίζοντάς μου πόσο όμορφη είναι και πόση ευγνωμοσύνη της χρωστάω τελικά .

Θεανώ Μιχαήλ ,

24/4/20

44η Ημέρα Καραντίνας 

Ταξίδι προς το Άγνωστο

Βράδι Σαββάτου. Η κεντρική λεωφόρος της δυτικής πλευράς γεμάτη φώτα, κίνηση και φασαρία. Τυλιγμένη με τη κουβέρτα και με συντροφιά ένα ποτήρι γλυκό κόκκινο κρασί απολαμβάνω τη θέα της γεμάτης από φώτα Ακρόπολης από το παράθυρο. Ζώντας κινηματογραφικά το σαββατόβραδό μου στη πρωτεύουσα, πήρα απόφαση να σου γράψω. Το είχα καιρό σχεδιάσει μέσα στο μυαλό μου κι όμως είχα πάρει απόφαση να γράψω όταν νιώσω έτοιμη. Όταν όλα τελειώσουν, οι σκέψεις μου ησυχάσουν και η ψυχή μου ηρεμήσει. Και να μαι λοιπόν να σου γράφω από το διαμέρισμά μου. Σε ένα διαμέρισμα στο τέταρτο όροφο σε μια πολυκατοικία του 80 με θέα το στολίδι της πρωτεύουσας, στεγάζω πάνω από  μήνα ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά της ζωής μου.

Είναι μαγικό και συνάμα κάπως τρομακτικό να πραγματοποιούνται τα όνειρά σου. Εκείνα που έκανες σα παιδί. Δε ξέρω αν έχεις πραγματοποιήσει ποτέ ένα τέτοιο όνειρο και δε ξέρω αν θες όντως να στο ευχηθώ. ¨Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να συμβεί¨ λένε και πάντα με έβαζε σε σκέψεις αυτή η ιδέα. Τώρα όμως μπορώ να καταλάβω ή έστω να υποψιαστώ τι μπορεί να σημαίνει.

Πριν τέσσερις μήνες πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο ζωής. Βρέθηκα από τη μία μέρα στην άλλη στην Αθήνα με μια τεράστια βαλίτσα και ένα πάκο δικαιολογητικά να διεκδικώ μια θέση σε μια σχολική αίθουσα. Κι έτσι έγινε. Βέβαια τίποτα δεν ήταν όπως το είχα φανταστεί. Αλλά πάντα έτσι γίνεται. Η πραγματοποίηση των ονείρων δε σημαίνει πως λύθηκαν τα προβλήματα και πως εξασφάλισες την απουσία δυσκολιών. Και πίστεψέ με είμαι πολύ σίγουρη για αυτό.

Θυμάμαι μέσα στο ΚΤΕΛ, τα φώτα να περνάνε και να χάνονται μέσα στη νύχτα καθ΄ όλη τη διάρκεια της διαδρομής. Τα βουνά και τα δένδρα να κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση δημιουργώντας μου την αγχωτική αίσθηση της βιασύνης. Αναρωτιόμουν πως ίσως είμαι τρελή που πάω να μπλέξω. Προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου αλλά το μυαλό μου έπαιζε τα δικά του παιχνίδια. Ένιωθα ένα κόμπο στο λαιμό και μια ταραχή στη ψυχή. Σκεφτόμουν ασταμάτητα και απαριθμούσα όσα είχα να κάνω. Τι άφηνα πίσω και τι θα συναντούσα εκεί. Το απρόσμενο ήταν η αιτία να πάρω μαζί μου όσα δε πρόλαβα να κάνω, υποχρεώσεις που τις πήρα μαζί μου, περίπου 500χλμ ταξίδι νότια από το σημείο της αναφοράς μου, τη πόλη μου, τους ανθρώπους μου, τη ζωή μου….

Να κάνετε ταξίδια προς το άγνωστο, φίλοι μου. Η πραγματοποίηση των ονείρων μας είναι ταξίδι προς το άγνωστο και το άγνωστο σε τρομάζει αλλά σε γοητεύει. Άλλωστε λένε «Αν τα όνειρά σου δε σε τρομάζουν, ίσως δεν αξίζουν τη προσπάθειά σου». Να θυμάσαι πως για να βρεθείς στο Παράδεισο ίσως πρέπει να περάσεις από τη κόλαση….

Μιχαήλ Θεανώ

Όσο ταξιδεύεις η ψυχή θα ηρεμεί και το μυαλό θα ξεκουράζεται.

  Κάθε φορά που η βελόνα της πυξίδας σου δείχνει τον επόμενο σου προορισμό, να ξέρεις πως μια ευκαιρία για ανάσα ζωής εμφανίζεται μπρος σου. 

  Αυτή τη φορά η βελόνα γυρνάει στα βόρια δυτικά της Ευρώπης και βάζει στο παιχνίδι τη ξακουστή Αγγλία και πιο συγκεκριμένα το μελαγχολικό Λονδίνο. Μια πρωτεύουσα ευρωπαϊκή με όλες τις προϋποθέσεις ώστε να είναι συγχρόνως και ανθρώπινη και εξαιρετικά δραστήρια με ρυθμούς μηχανικούς και εξοντωτικούς. Σα γρανάζια καλοκουρδισμένα και συνάμα καλογυαλισμένα, οι άνθρωποί της. Μια πόλη που ο χρόνος δε σταματά ποτέ να κυλά και οι δείκτες του Big Ben  σου υποδεικνύουν σε κάθε τικ τακ πως ο χρόνος κυλά, τρέχει και  εσύ πρέπει να τον πιάσεις και να τον αιχμαλωτίσεις. Πώς να γίνεται άραγε αυτό;

  Την απάντηση δε τη ξέρω. Μονάχα, υποθέτω με τη μικρή μου πορεία πάνω στο χάρτη της ζωής. Να ζεις και να θυμάσαι. Όχι να ζεις για να θυμάσαι. Να ζεις και να θυμάσαι στο Τώρα. Το παρελθόν δε χωράει. Να κάνεις ξεκαθάρισμα, τι αξίζει να θυμάσαι στο τώρα. Να κάνεις  συχνά format στο μυαλό σου. Αλλάζοντας μέρη και ανθρώπους,αν όχι για πάντα,έστω για λίγο. Διαλείμματα ζωής  που γεμίζουν τα πνευμόνια σου με καθαρό οξυγόνο. Να αναπνέεις ζωή, αγάπη & χαρά.Να επαναφέρεις τις εργοστασιακές σου ρυθμίσεις τόσο στο μυαλό όσο και στη καρδιά. Ρυθμίσεις που προσαρμόζονται στην σκληρή & απάνθρωπη καθημερινότητα και ξεχνάς την αρχική τους κατάσταση. Να δημιουργείς αναμνήσεις με όλες σου τις αισθήσεις. Εικόνες, ήχους, γεύσεις, αρώματα και συναισθήματα από εμπειρίες. Αφήσου στη στιγμή. Πιστεύω θα πετύχει.

  Κάποτε είχα γράψει με φόντο ένα καλοκαιρινό έρωτα, πως κάθε ταξίδι κρύβει μια ανάγκη. Έρχομαι ένα χρόνο μετά να το επιβεβαιώσω αλλά και να συμπληρώσω πως η ανάγκη είναι προσωπική. Μόνο τις δικές σου ανάγκες μπορείς να γνωρίζεις και να τις ικανοποιείς κάνοντας ό,τι αυτές χρειάζονται για να ικανοποιηθούν. Ακούγεται εγωιστικό αλλά δεν είναι. Μόνο μέσα στο δικό σου μυαλό & καρδιά μπορείς να δεις και να καταλάβεις τι συμβαίνει- κι αυτό όχι πάντα.

  Ξες σε κάθε ταξίδι πέρα από τα οφέλη που σου προσφέρει ο τόπος που επισκέπτεσαι αλλά και οι άνθρωποι που πρωτοσυναντάς εκεί, υπάρχουν και εκείνα του τόπου που αφήνεις πίσω σου, των ανθρώπων που αποχαιρετάς. Ανεβαίνεις στο αεροπλάνο και ξέρεις τι θες να ξεχάσεις και τι θες να θυμάσαι εκεί που πας, είτε  το ταξίδι είναι ολιγοήμερο είτε όχι.

  Εντυπωσιάστηκα από το πόσα πράγματα κατάλαβα σε αυτό το ταξίδι. Μου πρόσφερε  πολλά  το ταξίδι αλλά και η διαδρομή από εδώ ως εκεί και το αντίστροφο. Έχοντας περάσει μια χρονιά συναισθηματικής και όχι μόνο έντασης, το ταξίδι αυτό ήρθε σα θείο δώρο. Είναι αυτό το μπουγέλωμα που χρειαζόμαστε εμείς οι άνθρωποι πού & πού  για να συνειδητοποιήσουμε τα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής μας, τα οποία όντως δεν είναι πράγματα. Πρόσωπα, εικόνες & αισθήσεις-τίποτα άλλο.

 Κάθε πρόσωπό που θυμάσαι με τα πιο ζεστά χρώματα να καλλιτεχνούν τη φιγούρα του στο καμβά του μυαλού σου είναι άνθρωπος δικός σου. Κάθε εικόνα που δε ξεχνάς αποτελεί στιγμιότυπο του φωτογραφικού  album της καρδιάς σου. Κάθε αίσθηση που ξεσηκώνεται με μικρές ενθυμήσεις και αφορμές είναι συνήθειες της ψυχής. Μη τρομάζεις. Το ταξίδι θα σε βοηθήσει τόσο να γνωρίσεις νέα πρόσωπα, νέες εικόνες κι νέες αισθήσεις,όσο και να εκτιμήσεις τα ήδη υπάρχοντα.

  Τοποθετώ φωτογραφίες, υπογράφω καρτ ποστάλ & ξετυλίγω αναμνηστικά. Κοιτώ μαγεμένη τα μέρη που επισκέφτηκα, που είδα & που έζησα.  Ξεπροβάλλουν μπρος  μου. Το μεγάλο πύργινο ρολόι, το μουσείο με τις καλλίγραμμες μαρμάρινες & κέρινες φιγούρες, η τεράστια ρόδα  που θυμίζει εκείνη του λουνα πάρκ κι όμως οι τρελές της περιστροφές είναι αργές αλλά εξίσου διασκεδαστικές.  Είναι στιγμιότυπα ταξιδιού και επιλεγμένες εικόνες που έχουν καταχωρηθεί στο σκληρό δίσκο της μνήμης μου. 

  Σου φύλαξα μια καρτ ποσταλ για το τέλος.  Είναι η αγαπημένη μου. Είναι απ΄ αυτά τα μικρά δωράκια του εαυτού σου. Την είδα σε ένα περιστρεφόμενο σταντ και αμέσως την επέλεξα. Είναι εκείνη η αίσθηση πως αυτό είναι ξεκάθαρα για σένα. Για σένα δημιουργήθηκε. Σα να μην έφτασε στο δρόμο σου τυχαία. Σ ένα χαρτί αιχμαλωτίστηκε όλη η ομορφιά που είδες.

«Αγαπημένε μου εαυτέ,

Διάλεξα αυτή τη κάρτα για σένα. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Το London Eye εύχομαι να σου χαρίσει την ιδιότητα της πανοραμικής οπτικής των πραγμάτων. Να σε βοηθήσει μωρό μου! Να ηρεμείς κάθε φορά που η ρόδα τρέχει και να θυμάσαι ακριβώς αυτό! Η ρόδα γυρνάει. Πάντα θα γυρνάει. Θα γυρίσει και θα βρεθείς ξαφνικά στη κορυφή και ξανά πίσω. Αλλά πάντα θα γυρνάει. Να απολαμβάνεις και να χαίρεσαι τη θέα σε όποιο ύψος κι αν είναι η ρόδα. Η τροχιά της είναι η διαδρομή της Ζωής. Το Big Ben να το θυμάσαι, ώστε να ξέρεις πως ο χρόνος κυλά και πίσω δε ξαναγυρνά. Να τον εκτιμάς και να τον υπολογίζεις με βάση τις εμπειρίες και όχι τις υποχρεώσεις. Όσο οι δείκτες γυρνάνε, η  ύπαρξή σου θα τριγυρνά πάνω στη γη και θα χαράσσει τη δική της πορεία στο χάρτη της Ζωής. Απόλαυσε κάθε περιστροφή των δεικτών. Τα μενεξεδένια χρώματα  του ουρανού να σε κάνουν να ηρεμείς. Να χαμογελάς γλυκά & αληθινά. Κάθε δύση έχει και ανατολή, και το αντίστροφο. Αυτό μας πάει μπροστά. Αυτά τα όμορφα & γλυκά χρώματα εγκλωβίζουν πολλά συναισθήματα, σκέψεις & όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ζωή ,για ένα καλύτερο εγώ…

Σ αγαπάω Πολύ!

Να με προσέχεις! 

Φιλιά,

Ο Εαυτός σου 

Λονδίνο, Αγγλια

10/08/2017» 

Θεανώ Μιχαήλ

       20/08/17

Σήμερα σου έχω ετοιμάσει ένα post που πιο πολύ Θεανώ δε θα μπορούσε να είναι. Είναι μπόλικα, κάποια από αυτά τα γνωρίζεις ηδη ή τα έχεις καταλάβει αν με διαβάζεις και κάποια άλλα δε τα φαντάζεσαι.

1.                   Το όνομά μου είναι Θεανώ αλλά οι φίλοι & γνωστοί με φωνάζουν Νανά

2.                   Το Νανά ήταν επιλογή της Μητέρας μου, προέρχεται από τις  πρώτες μου συλλαβές

3.                   Είμαι γεννημένη στις  15-10-1993

4.                   Είμαι γνήσιος Ζυγός  με ωροσκόπο Αιγόκερο

5.                   Γεννήθηκα, μεγάλωσα &  σπούδασα στη Θεσσαλονίκη

6.                   Αποφοίτησα από τη Παιδαγωγική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συγκεκριμένα από το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης

7.                   Έχω δυο αδέλφια! Τη Δέσποινα, 2 χρόνια μεγαλύτερη  & επίσης Δασκάλα και  το Νίκο, 5χρόνια μικρότερο, μας  το έσκασε και σπουδλαζει Οικονομικά. (Ωω ναι, είμαι το μεσαίο το καλύτερο!)

8.                   Τη καλύτερη μου φίλη τη λένε Ειρήνη, επίσης Τρελλή, Δασκάλα & Blogger

9.                   Τα αγαπημένα μου μαθήματα στο Δημοτικό ήταν τα Μαθηματικά & Μελέτη Περιβάλλοντος

10.               Αντιθέτως σιχαινόμουν τη Γλώσσα

11.               Στη Α΄Δημοτικού  έκανα λογοθεραπείες

12.           Αν και δεν ήμουν και πολύ καλή μαθήτρια στο Δημοτικό, ήμουν αριστούχα & απουσιολόγος τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο

13.               Έχω συμμετάσχει σε μαθητικούς διαγωνισμούς   χωρίς να περάσω ποτέ στη τελική φάση. (Με  αδικήσαν!)

14.               Στο Λύκειο το αγαπημένο μου μάθημα ήταν η Λογοτεχνία & η Ψυχολογία που είχα επιλέξει στην Α’ Τάξη.

15.               Το Μάιο  του 2011 έδωσα πανελλήνιες  & τον ίδιο χρόνο πέρασα στη πρώτη μου επιλογή  (Βλ #6)

16.               Τον Ιούνιο του 2015 αποφοίτησα από τη σχολή μου με άριστα

17.               Σήμερα είμαι Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στο τομέα της Κοινωνιολογίας στο τμήμα Κοινωνική & Ποιμαντικής Θεολογίας του ΑΠΘ

18.               Συγχρόνως, είμαι σε ένα ΙΕΚ Αισθητικής

19.               Μ’ αρέσει να μαγειρεύω  και απ΄ότι μου λένε τα καταφέρνω (Να δω ποιός τυχερός θα με πάρει! )

20.               Τρελαίνομαι  για Shopping, Fashion & Beauty θέματα! ( Εννοείται πως δε χάνω κανένα επεισόδιο shopping Star)

21.               Στον ελεύθερο μου χρόνο κάνω βόλτες στη πόλη με ή χωρίς παρέα

22.               Αν δε κάνω βόλτες, θα βλέπω videάκια στο Youtube ή θα Bloggάρω.

23.               Έχω 2 Blog-παιδιά ()

24.               Όταν θα βγω θα επιλέξω συνήθως θεματικές καφετέριες ή μπαράκια με χαλαρή μουσική.

25.               Αν και δε θα πω όχι σε μπουζούκια ( Πάμε Θεοδωρίδου; )

26.               Ακούω όλα τα είδη μουσικής. Όταν λέμε όλα και μάλιστα Ανάκατα (Από το Μάλαμα στη Πάολα)

27.               Δε πίνω Αλκοόλ (Άντε καμιά Sangia κι αυτή όχι ολόκληρη)

28.               Δε πίνω Καφέ (Άντε καμιά φορά ελληνικό για να μου τον πουν - tragic)

29.               Μ αρέσουν τα ταξίδια αν και πάντα είμαι υπερβολική με το θέμα τι θα πάρω μαζί μου

30.               Δε γελάω ποτέ με τα ανέκδοτα, το κάνω καθαρά από ευγένεια (Sorry,guys!)

31.               Όταν μιλάω με κάποιον συνήθως τον κοιτάω στα μάτια

32.               Έχω τρομερό ένστικτο και δυστυχώς σχεδόν πάντα επιβεβαιώνεται

33.               Με εκνευρίζουν απίστευτα η αδιακρισία και η έπαρση των άλλων ανθρώπων

34.               Μπορώ  να θυμώσω με κάποιον  αν προσβάλλει εμένα ή την οικογένειά μου

35.               Δεν αντέχω τη ζήλια & δηθενιά

36.               Για να με κερδίσεις πρέπει να με κάνεις  να γελάω & να περνάω όμορφα

37.               Γνωρίζω εύκολα κόσμο αλλά δεν εμπιστεύομαι εύκολα.

38.               Δε περνάει  μέρα που να μην ακούσω μουσική. Παντού & πάντα με ακουστικά

39.       Συνεχώς μουρμουρίζω στίχους & μελωδίες (Μπορεί και  να μην υπάρχουν και να τους  δημιουργώ από το κεφάλι μου – πόσα ταλέντα Θεέ μου!)

40.               Τραγουδάω ξεκάθαρα -κυρίως σε στιγμές  που φοβάμαι ή θέλω να ξεχαστώ.

41.        Συχνά λέω στους φίλους μου «Πάμε να πούμε ένα τραγουδάκι… Άλλο τραγουδάκι» (Ο παιδικός σταθμός «Κύκνοι» σας καλωσορίζουν…)

42.        Κάποια στιγμή θα γίνω διάσημη για κάτι σπουδαίο, τόσο διάσημη που θα μου κάνουν αφιερώματα στη τηλεόραση! (Ναι εκείνα λέω που πέφτουν εικόνες και μουσική μαζί!- εφηβικά όνειρα!)

43.               Έχω πολλά ρούχα & καλλυντικά, τόσο πολλά που σε λίγο δε θα χωράω στο δωμάτιό μου

44.             Έχω ιδιαίτερο γούστο στα κοσμήματα & στις τσάντες (Λατρεύω τις βέρες και τις μεγάλες τσάντες)

45.               Φανατική Γλυκατζού, κυρίως με ό.τι σχετίζεται με σοκολάτα

46.               Λατρεύω ό.τι περιέχει κοτόπουλο, φέτα & κολοκυθάκι!

47.               Με το φαγητό γενικά έχω σχέσης αγάπης & μίσους

48.               Έχω τρελή αδυναμία στην οικογένειά μου

49.               Θα ήθελα να δουλέψω σε γυναικείο περιοδικό σε στήλη ομορφιάς ή ψυχολογιάς (Αγαπητή Κορίνα- φάση!)

50,     Αλλά δε μου ταιριάζει τίποτα καλύτερο από τη σχολική αίθουσα με κουτσοδόντικα χαμόγελα! (Κάποια στιγμή θα μας κάνουν τη τιμή… -θέλω να πιστεύω!)

Θεανώ Μιχαήλ,

03/04/17

Μακάρι…

«…Να θυμάσαι όσα ‘χιλιόμετρα΄κι αν μας χωρίζουν, εμένα πάντα η πυξίδα της καρδιάς θα γυρνάει βόλτες προς τα εκεί που θα είσαι εσύ. Οι ‘διαδρομές’ που με φέρνουν κοντά σου είναι οι αγαπημένες μου. Εκείνες που μας χωρίζουν οι χειρότερές μου…»

  Μακάρι να μπορούσα να σου πω όσα έχω σκεφτεί, έχω ονειρευτεί & έχω προσπαθήσει. Μακάρι να μπορούσα να σου εξηγήσω όσα πρέπει αλλά και εκείνα που δε θέλουν, δε χρειάζονται εξήγηση. Τι να σου πω; Τι να σου πρωτοπώ; Μου λες; Από πού να αρχίσω και άραγε θα τελειώσω ποτέ μου; Θα μοιάζει με παραλήρημα. Κάθε φορά έτσι. Λέξεις συναισθήματα & σκέψεις που εγκλωβιστήκαν βγαίνουν απότομα έξω και φέρνουν χαλασμό. Ξαλάφρωμα κανονικό αλλά και απαθανάτιση της πιο άγριας και σκοτεινής μου πλευράς.  Ναι εκείνη τη πλευρά λέω που την ξεχνάω κάθε φορά που είμαι μαζί σου. Εκείνη τη πλευρά που ενώ σου τη κρύβω εσύ έχεις βρει ένα μαγικό τρόπο να μου τη ξεσκονίζεις. Την αποκαλύπτεις και σε άλλους . Μακάρι να ξέρες πόσο δυνατά χτυπά η καρδιά μου κάθε φορά που περιμένω να αντικρίσω τα μάτια σου  & πόσο κάθε φορά που με πληγώνεις.

  Μακάρι να σου μιλούσα πιο νωρίς. Μακάρι να έβρισκα τις κατάλληλες λέξεις & φράσεις για να καταλάβεις τι στο καλό συμβαίνει μέσα σ αυτό το μυαλό. Το μυαλό τα κάνει όλα. Για όλα τα κακά αυτού του κόσμου το ανθρώπινο μυαλό φταίει. Εκεί μέσα εγκλωβίζονται  όσα η καρδιά αρνείται να φιλοξενήσει. Η καρδιά… άλλο είναι η καρδιά. Εκεί υποθέτω ξέρεις τι κρύβει. Ξέρεις το περιεχόμενό της. Έχει πολλά μέσα, κυρίως πρόσωπα. Δεξιά κι αριστερά θα βρεις ανθρώπινες φιγούρες. Κάπου εκεί στην αριστερή γωνία είναι η θέση σου. Κενή πια. Μονάχα το όνομά σου έχει μείνει, έχει χαραχθεί. Με ωραία καθαρά & καλλιγραφικά γράμματα με πολλές ουρίτσες. Μακάρι να έβλεπες τις σκιές που έχει από πίσω του το όνομα σου. Μακάρι να έβλεπες πίσω από τα γράμματα. Θα σε εντυπωσίαζε αν το έκανες. Θα το τολμούσες  όμως ποτέ; Θα έβλεπες τον εαυτό σου ποτέ μέσα από μένα;

  Πίσω από την επιγραφή του ονόματός σου, στη γωνιά της καρδιάς μου έχω φυλάξει την αντανάκλαση του εαυτού σου. Την αντανάκλαση όσων μου αφήνεις να καταλάβω ότι νιώθεις από σένα & για σένα. Όσα το ένστικτο μου δειλά επιβεβαίωσε ότι ισχυούν. Δειλά γιατί ο ήχος της φωνής σου είναι χρυσάφι και δε το σπαταλάς. Κι αν καμιά φορά ανοίξεις το σεντούκι με τα χρυσά φλουριά, πέρα από το πιο τυχερό κορίτσι, νιώθω την ηχώ των λέξεων που προφέρεις  να υψώνει από πίσω μου χάρτινα σκηνικά με ουράνια τόξα & καρδιές. Σπάνιος ο ήχος σου σπάνια και τα σκηνικά. Δε με πειράζει όμως. Έμαθα και βρήκα άλλο δρόμο να έρχομαι προς τη καρδιά σου. Οι πράξεις σου. Η συμπεριφορά σου. Αποκωδικοποιώ για να σε φτάσω, μωρό μου. Με το μυαλό μου κινούμαι  προς τη καρδιά σου. Δύσκολο πολύ. Οι πράξεις σου δημιουργούν ένα μονοπάτι σκονισμένο & θεοσκότεινο. Μου είναι άγνωστο. Μ΄αρέσει όμως. Ναι σίγουρα μ΄αρέσει γιατί μ΄αρέσει ο προορισμός. Αλλά αποδείχθηκε λαβύρινθος. Για να κάνω το επόμενο βήμα πρέπει να σκοντάψω & να μαντέψω. Μα με μαντεψιές & γδαρσίματα  χτίζονται γέφυρες; Κι Εμείς τις χρειαζόμαστε τις γέφυρες. 

Θεανώ Μιχαήλ,

Θεσσαλονίκη 

11/1/17

Favourite of 2016

Λίγο πριν τα φώτα σβήσουν, οι δείκτες του ρολογιού δείξουν δώδεκα και αφήσεις πίσω σου μια χρονιά και όσα αυτή κουβάλησε για σένα, θέλω να μοιραστώ μαζί σου εκείνα που αγάπησα λιγάκι παραπάνω  σ αυτή.
 ως τρελλαμένη δασκάλα συνηθίζω να έχω χαρτάκια και χαρτούδια, πολύχρωμα post it  και διάφορα αυτοκόλλητα ανάμεσα στο χαμό του γραφείου μου. Κάπου εκεί βρήκα κάποιες ερωτήσεις που οι απαντήσεις που έδωσα μου έδειξαν πως αυτή η χρονιά δεν ήταν τελικά και τόσο χάλια. Για να τις δουμε:

©       Αγαπημένη Ταινία για το 2016: Ο ΜικρόςΠρίγκιπας, η ταινία

©       Αγαπημένο Τραγούδι για το 2016: Δύσκολο.. Θα πω το «Βγες στο μπαλκόνι να δεις» από τους Πυξ Λαξ

©       Αγαπημένο Γλυκο για το 2016: Πραλίνες γάλακτοςσε σχήμα κοχυλιών

©       Αγαπημένο Φαγητό για το 2016:  Σνιτσελ κοτόπουλο με πουρέ πατάτας

©       Αγαπημένο  Junk Food για το 2016: Burger & Πίτα χοιρινό σουβλάκι με σως γιαουρτιού

©       Αγαπημένο Ποτό για το 2016: Daquiri Φράουλα

©       Αγαπημένο Ρόφημα για το 2016: Πράσινο Τσάι

©       Αγαπημένο Στέκι για το 2016: Σάρωθρον & ΓΑΤΑ ΜΠΑΡ

©       Αγαπημένη Διαδρομή για το 2016: Από το σπίτι μου προς Άνω Ηλιούπουλη με τα πόδια μέσω στρατόπεδο Παύλου Μελά

©       Αγαπημένο Τοπίο για το 2016: Νυχτερινή Θεσσαλονίκη από το Πυροβολείο στα Κάστρα

©       Αγαπημένο Ρούχο για το 2016: Γκρι Πουλόβερ & Κόκκινο Κιμονό

©       Αγαπημένο Βιβλίο για το 2016: Εισαγωγή της Παιδαγωγικής & Ζωή από την αρχή

©       Αγαπημένο Δώρο για το 2016: Γούρι για το 2017

©       Αγαπημένη Εκδρομή\Ταξίδι για το 2016: Τριήμερο για τα Γενέθλια μου στο Βόλο

©       Αγαπημένο Gagdet για το 2016: Laptop

©       Αγαπημένη Εφαρμογή για το 2016: Instagram

©       Αγαπημένη Επαφή στο Κινητό για το 2016: Eιρήνη

©       Αγαπημένη Επαφή στο Facebook για το 2016: panagiotis

©       Αγαπημένη Επαφή στο Instagram για το 2016: Fay Skorda

©       Αγαπημένη συνήθεια για το 2016: Ύπνος

©       Αγαπημένη Στιγμή Χαράς για το 2016: Όταν  είδα το όνομά μου στη λίστα των επιτυχόντων του Μεταπτυχιακού

©       Αγαπημένη Σκέψη\Επιθυμία για το 2016:'' Όλα θα γίνουν αργά ή γρήγορα"

Αυτή ήταν η λίστα μου για το 2016. Θα ήθελα πολύ να δω τις απαντήσεις από άλλους 

Bloggers. Συγκεκριμένα, την Ειρήνη από το http://f-eri-tales.blogspot.gr/ 

τη Μίνα από το http://stratimina68.blogspot.gr/ και την Έλενα από 

το  http://protaodaskalos.blogspot.gr/ 

Τα γενέθλια

  Είναι από τα πιο δύσκολα post που έχω συντάξει. Κι όμως η μορφή του και τα λόγια του τριγύριζαν μέρες τώρα στους λαβύρινθους του μυαλού μου. Πρέπει να το κάνω. 

  Θα σου γράψω ένα γράμμα. Ένα γράμμα με πολύ αγάπη για σένα. Ναι για σένα που είσαι ο καλύτερος μου φίλος και ο χειρότερος μου εχθρός περίπου εδώ και 23 χρόνια. Εσένα που μου πήρε πολύ καιρό, χρόνια ολόκληρα για να σε βρω και να σε πλησιάσω. Σου χρωστάω ένα συγγνώμη, ένα ευχαριστώ, ένα δε πειράζει  και ένα μεγάλο Σ΄αγαπώ.

  Σου χρωστάω ένα συγγνώμη για όλες εκείνες τις στιγμές που δε μίλησες, που δεν αντέδρασες, που δεν απάντησες με εκείνη τη θρασύτητα που άξιζε σε κάποιους. Για όλες εκείνες τις στιγμές που γέλασες πλατιά αντί να προδοθείς στα δάκρυα, που φίλησες μάγουλα και χείλη αντί να τα φτύσεις.     Για όλες εκείνες τις στιγμές που αδίκησες εσύ τον εαυτό σου, που τον πλήγωσες.

  Ένα ευχαριστώ για όλα αυτά που έκανες για μένα. Για εκείνες τις φορές που μίλησες που τα είπες όπως έπρεπε, που δε λύγισες , που αντέδρασες, που χειρίστηκες σωστά με αξιοπρέπεια άτομα και καταστάσεις, που συγκράτησες τα νεύρα σου. Που έκανες το καλύτερο κυρίως για σένα αλλά και για τους άλλους. Που γέλασες και έκλαψες με τη ψυχή σου και λυτρώθηκες. Που χάρισες αγκαλιές και φιλιά αυθόρμητα και συνειδητοποιημένα. Ένα ευχαριστώ για όλες εκείνες τις φορές που με προστάψες, που με υποστήριξες και διεκδίκησες όσα αξίζω. Σ ευχαριστώ που δεν έμεινες στα λίγα. Σ’ ευχαριστώ που είμαι εσύ και είσαι εγώ.

 Ένα δε πειράζει θα σου χαρίσω για εκείνες τις χαμένες φιλίες & αγάπες. Για εκείνες τις μικρές αποτυχίες σε τεστ, σε ωριαία διαγωνίσματα. Για εκείνες τις χαμένες ευκαιρίες. Για εκείνο το χαμένο χρόνο, για εκείνες τις χαμένες στιγμές. Που να πάρει, είσαι τόσο αυστηρή μαζί μου! Γεμίζεις το μυαλό μου με πρέπει και σωστά. Το παλεύεις όμως και το ξέρω καλά. Ναι εγώ το ξέρω. Παλεύεις να το αλλάξεις. Άσε τι λένε οι άλλοι. Εγώ ξέρω και είναι αρκετό. 

  Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα σου έλεγα με ψιθυριστή φωνή στο αυτί στα κλεφτά, «Μην αγχώνεσαι και μη βιάζεσαι». Η ζωή δεν είναι ρολόι και η πορεία της δεν είναι γραμμική. Το ξέρεις καλά. Γεμάτη στροφές, απότομους γκρεμούς και χαλίκια. Έχει ρε συ όμορφη θέα, υπέροχα τοπία. Διαδρομές πολλές και ενδιαφέρουσες. Πώς γίνεται μου λες να φοβάσαι αυτή την ομορφιά της ζωής; 

 Ένα μεγάλο Σ’ αγαπώ γιατί είσαι αυτή που είσαι. Με τόσα ελαττώματα και με άλλα τόσα προτερήματα. Σ αγαπώ γιατί δεν έχω συναντήσει πιο μουρλό άτομο και συγχρόνως τόσο σοβαρό. Σ αγαπώ γιατί παλεύεις να είσαι σωστή, ευγενική και καλή με τους άλλους γύρω σου. Σ αγαπώ γιατί πονάς και συμπονάς με τη ψυχή σου, γιατί δε θέλεις να κάνεις κακό σε κανένα. Γιατί προσπαθείς να βρεις το καλό σε όλους. Που είσαι δίκαιη. Είσαι αυτό ακριβώς που θα ήθελες να συναντάς στους ανθρώπους. Γι όλα αυτά αξίζεις το σ’αγαπώ μου.

 Μικρή μου έχω να σου πω τόσα. Μακάρι να με άκουγες. Έχασες πολλά και ακόμα πιο πολλά τα αποθήκευσες λάθος στο σκληρό του μυαλό σου. Μακάρι να ήμουν εκεί πιο νωρίς. Ηρέμησε είσαι αρκετά καλή, μπορεί όχι η καλύτερη αλλά τα κατάφερες πολύ καλύτερα απ όλους όσους νόμιζες καλύτερους. Σκέψου που είσαι και που είναι αυτοί. Γέλα, παίξε λιγάκι παραπάνω. Μην εγκαταλείπεις το παιχνίδι, το τρέξιμο & τη κούνια. Ξέρω έχεις διάβασμα, αγγλικά και χορό. Όλα θα τα προλάβεις. Μην ανησυχείς για εκείνη τη στριμμένη δασκάλα που δε σε εκτίμησε ποτέ. Χρόνια μετά θα μάθεις θα καταλάβεις πολλά, θα ακούσεις λόγια  που θα σε δικαιώσουν. Τώρα ξέρεις και εσύ, έχεις πια την ίδια ιδιότητα και τώρα όλα πήραν το όνομά τους. Μη τρομάζεις στην ιδέα του γυμνασίου.  Ηρέμησε είσαι μόλις 12.

  Γλυκιά μου, τα πήγες και εκεί περίφημα. Και το απουσιολόγιο το πήρες και στη σημαία μπήκες, επαίνους βραβεία αριστεία και διαγωνισμους. Θυσίασες βέβαια τη ξεγνοιασιά σου και την ανεμελιά σου. Κι όμως η φιλαρέσκεια σου ήταν αρκετή. Στους πρώτους σου χορούς. Πόσο το λατρεύεις αυτό; Να μεταμορφώνεσαι στα πάρτυ και στους χορούς. Κι ας άφησες τα φλέρτ στη μέση, τα πήγες πολύ καλά. Μην αγχώνεσαι και τις εκδρομές σου θα πας και το lower  θα πάρεις που τόσο σε αγχώνει. Ζήσε γλυκιά μου ζήσε. Είσαι μόνο 15.

 Μη φοβάσαι προχώρα, θα σου συμβούν όμορφα πράγμα. Θα ερωτευθείς τρελά, θα ζήσεις απίστευτες στιγμές. Θα γελάσεις πολύ. Και θα κλάψεις πολύ, να είσαι σίγουρη. Αλλά μη τρομάζεις το πιο φωτεινό ουράνιο τόξο βγαίνει μετά τις χειρότερες καταιγίδες. Οι πρώτες σου αγάπες και οι πρώτοι σου έρωτες έχουν -ναι τώρα που το βλέπω από απόσταση όντως έχουν- μια κινηματογραφική χροιά ένα γλυκό άρωμα από μπισκότο βανίλιας. Κι αν σου ήρθε πικρή γεύση, μη τρομάζεις και ξαναδοκίμασε. Παίξε & ρίσκαρε. Είσαι για τα καλά στην εφηβεία. Μη μαλώνεις τόσο με τη αδερφή σου για ρούχα, παπούτσια κ.α., είναι ό.τι πολυτιμότερο έχεις. Κατά βάθος το ξέρεις ότι σ αγαπάει πολύ. Είναι που είναι σε όλα της τόσο καλή χωρίς καν να προσπαθεί και σου τη δίνει. Αλλά πες την αλήθεια, την έχεις πρότυπο. Μακάρι να μπορούσες να με ακούσεις, θα είχες γλιτώσεις πολλά μαλώματα & φωνές. Ακουσέ με σταμάτα να τα βάζεις με τους γονείς σου, τους λατρεύεις και αυτοί εσένα. Είναι οι καλύτεροι με διαφορά και κατά βάθος το ξέρεις. Ο,τι σου λένε το λένε για να έχεις αυτά που αξίζεις και να είσαι εσύ καλά. Παίξε λίγο παραπάνω με τον αδερφό σου, τον υπεραγαπάς τόσο που θα σε κάνει να νιώθεις λιγάκι μαμά και σε τρομάζει αυτό. Μαζί θα μάθετε και τα χημικά στοιχεία. Κατά βάθος είσαι πολύ περήφανη γι αυτόν. Τη καλύτερη σου φίλη θα τη γνωρίσεις στο πανεπιστήμιο, οπότε μη σπαταλάς την ειλικρινή σου φιλία. Θα τη βρεις και θα σου μοιάζει πολύ αν και δε θα είστε ίδιες. Μακάρι να με άκουγες. Θα είχες κερδίσει χρόνο & διάθεση. Θα έρθει η μπόρα που πάντα σε άγχωνε.  Γ λυκείου. Τι χρονιά, Θεέ μου! Θα τα πας όμως πολύ καλά. Ξέρουμε κι δυο τις δυσκολίες που είχες να αντιμετωπίσεις και το αποτέλεσμα σε δικαίωσε πανηγυρικά. Που να πάρει έχεις μια ζωή πολυτάραχη και αξίζει να γίνει ταινία!

  Σα φοιτήτρια θα είσαι μετρημένη αλλά και πάλι θα κάνεις πολλά & όμορφα. Θα αριστεύσεις.Θα σταθείς στα πόδια σου, θα βγάλεις τα δικά σου χρήματα. Θα ερωτευτείς και θα απογοητευτείς. Όλα στο έπακρο. Είσαι πολύ Drama Queen  και θα το διαπιστώσεις προσεχώς. Θα αγαπηθείς και θα προδοθείς ή μάλλον θα νομίζεις ότι θα έχεις προδοθείς. Σταμάτα ομορφιά μου να τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά και τόσο προσωπικά. Η υπερβολή δε βοήθησε κανένα, πόσο μάλλον εσένα.

  Σ αγαπάω, όμως,  γι αυτά τα 23 χρόνια που σε ξέρω. Θέλω να σε αγκαλιάσω σφιχτά, να κλάψουμε και να γελάσουμε παρέα. Μονάχα εγώ μπορώ να σου υποσχεθώ το πάντα και το ποτέ. Μονάχα εγώ μπορώ να σου φωνάξω δυνατά με τη φωνή σου «Τώρα πια μ΄αγαπάω και θα σε προσέχω».

Υ.Γ. : Χρόνια μου πολλά & ευλογημένα. Σ΄αγαπώ. Για πάντα μαζί.